Gece uzun olsa da güneş doğacak, ışık gelip karanlığı boğacak!..

Fethullah Gülen Hoacefendi, çay faslına, hiciv edebiyatının temsilcilerinden olan Şair Eşref’in şu sözleriyle başladı:

Cihâna geldiğim günden beri pek çok cefâ gördüm,
Ezildim bâr-ı gam altında, bin türlü ezâ gördüm.
Değil bigânelerden, âşinâlardan belâ gördüm,
Vücudum âlem-i sıhhatte bir bîmâra dönmüştür.

• Olumsuz şeylerin resmedilmesi, yitirdiğimiz değerlerin mahrumiyetini yaşadığımızı ve kuyu dibinde bulunduğumuzu anlatma açısından önemlidir. Evet, kayıplarımızı gösterme adına yaraya neşter vurulmalıdır ama neşter saplanıp öylece bırakılmamalıdır.
• İnsanlardaki ümit ve reca duygusu sürekli tetiklenmeli; kayaların sırtında bile bir kısım rüşeymlerin meydana gelebileceği mülahazası uyarılmalıdır.
• Bir taraftan realiteler gösterilmeli, diğer yandan ümit duygusu coşturulmalı. Merhum Mehmet Akif, bir taraftan,

  Müslümanlık nerede, bizden geçmiş insanlık bile;
  Âlem aldatmaksa maksat, aldanan yok nafile!
  Kaç hakiki Müslüman gördümse, hep makberdedir,
  Müslümanlık, bilmem amma, galiba göklerdedir!

  der, mevcut şartları ortaya koyar. Diğer taraftan da şu sözlerle ye’se kapılmamak gerektiğini ifade edip ümit salıklar:

  Ye's öyle bataktır ki; düşersen boğulursun.
  Ümîde sarıl sımsıkı, seyret ne olursun!
  Azmiyle, ümidiyle yaşar hep yaşayanlar;
  Me'yûs olan rûhunu, vicdânını bağlar
  ...
  'İş bitti... Sebâtın sonu yoktur!' deme, yılma.
  Ey millet-i merhûme, sakın ye'se kapılma.

• Şair Eşref’in şu sözü de bir yönüyle yeis diğer bir yönüyle de recanın sesi soluğu gibidir:

  Bozulmuştur düzelmez gelse de Mehdî;
  Bu mülkün emr-i ıslahı Cenâb-ı Hakk’a kalmıştır.

• Yeryüzünün umumî bunalımlarına inzimam eden içteki krizler, Sultan 3. Mustafa’yı ızdırapla inlemeye mecbur etmiş:

  Yıkılıpdur bu cihan sanma ki bizde düzele,
  Devleti çarh-ı denî verdi kamu müptezele,
  Şimdi ebvâb-ı saadette gezen hep hezele,
  İşimiz kaldı heman merhamet-i lemyezele!..

  (Bütün cihan yıkılırken, bizim ülkemizin düzeleceğini mi zannediyorsun? Ne yazık ki, talihsizlikler çarkı, ülkenin kaderini haysiyetsizlerin ellerine düşürdü. Baksana, milletin bel bağladığı ve hak aradığı dairelerin kapılarında bile şaklabanlar gezmekte. Hal böyle olunca, kalmış kurtuluş ümidimiz sadece Rahmeti Sonsuz’un merhametine!..)
• Mehmet Akif’in

  Virânelerin yasçısı baykuşlara döndüm,
  Gördüm de hazânında bu cennet gibi yurdu.
  Gül devrini bilseydim onun bülbülü olurdum;
  Yâ Rab, beni evvel getireydin ne olurdu?

  sözleri bir açıdan önemli bir hasret ve hicranı ifade ediyor. Fakat, bulunduğumuz dönemleri birer gül devrine çevirme vazifesiyle karşı karşıya bulunduğumuz da unutulmamalı!..
• İşini Allah’a havale eden ve O’nu vekil edinen, her türlü zorluğun üstesinden gelebilir: Cenab-ı Hak buyuruyor ki:

  وَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ وَكَفَىٰ بِاللَّهِ وَكِيلًا
  “Sadece Allah'a dayanıp güven! Vekil olarak Allah yeter.” (Ahzâb, 33/3)

• Kavminin kendisinden yüz çevirmesi karşısında Seyyidinâ Hazreti İbrahim ve ona inananlar Allah’a dayanmışlardı. Onlar öncelikle,

  إِنَّا بُرَآَءُ مِنْكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ
  “Sizden ve Allah’ı bırakıp tapageldiğiniz şeylerden biz fersah fersah uzağız.” (Mümtehine Sûresi, 60/4)

  diyerek, kâfirlere karşı dimdik bir duruş sergilemiş ve âdeta bütün tehditlere meydan okumuşlardı. Aynı zamanda onlar, bu ifadeleriyle, Allah’tan başka tapılan şeylerin bir kıymet-i harbiyelerinin olmadığını, kendilerine atfedilen değeri hak etmediklerini ve herhangi bir teveccühe de asla layık olmadıklarını ilan etmişlerdi. Daha sonra ise nur-u tevhid içinde sırr-ı ehadiyetin tecellisini talep suretiyle şöyle demişlerdi:

  رَبَّنَا عَلَيْكَ تَوَكَّلْنَا وَإِلَيْكَ أَنَبْنَا وَإِلَيْكَ الْمَصِيرُ رَبَّنَا لَا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِينَ كَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ
  “Ey Yüce Rabbimiz, biz yalnız Sana güvenip Sana dayandık. Bütün ruh-u cânımızla Sana yöneldik ve sonunda Senin huzuruna varacağız. Ey Ulu Rabbimiz, bizi kâfirlerin imtihanına (baskı, zulüm ve işkencelerine) mâruz bırakma, affet bizi; şüphesiz Sen Azîz ve Hakîm’sin.” (Mümtehine Sûresi, 60/4-5)

• İslam’ın gurbetini ve ümmetin garipliğini vicdanında duyan muzdarip şair Mehmet Akif, “Pek Hazin Bir Mevlid Gecesi”nde şu yanık nağmeleriyle Cenâb-ı Hakk’ın dergahına yönelmiş; karanlığı göstermekle beraber bir ışık kaynağına da dikkat çekmiştir:

  Yıllar geçiyor ki, yâ Muhammed,
  Aylar bize hep Muharrem oldu!
  Akşam ne güneşli bir geceydi...
  Eyvah, o da leyl-i mâtem oldu!
  Âlem bugün üç yüz elli milyon
  Mazlûma yaman bir âlem oldu:
  Çiğnendi harîm-i pâki şer’in;
  Nâmûsa yabancı mahrem oldu!
  Beyninde öten çanın sesinden
  Binlerce minâre ebkem oldu
  Allah için, ey Nebiyy-i ma’sum,
  İslâm’ı bırakma böyle bîkes,
  Ümmeti bırakma böyle mazlum.

• Kırık Mızrap’tan bir dörtlük:

  Nasıl olsa bir gün güneş doğacak;
  Çevreye yeniden nûrlar yağacak;
  Dağ-dere, ova-oba bucak bucak,
  Işık gelip karanlığı boğacak...

• Bize düşen vazife; her şeyden önce kendimize bakıp kendimizi düzeltmeye çalışmamızdır. Nitekim, Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyrulmaktadır.

  يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لاَ يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعاً فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
  “Ey iman edenler! Siz kendinizi düzeltmeye bakın! Siz doğru yolda olduktan sonra sapanlar size zarar veremez. Hepiniz dönüp dolaşıp Allah’ın huzurunda toplanacaksınız. O da yaptıklarınızı size bir bir bildirecek, karşılığını verecektir.” (Mâide sûresi, 5/105)

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Tweet

Whatsapp