İbadet
İbâdet; Allah'ın (cc) mâbûd, insanın da kul olduğunu en kusursuz şekilde ifâde etmenin adıdır. Ve gerçek bir kulun hakiki bir mâbuda karşı Yaratıcı ve yaratılan münâsebeti içinde tavırlarının tanzîminden ibârettir.
İbâdet; insanın, varlık, hayat, şuur, idrâk ve imân gibi nimetlere karşı, mazhar olduğu bütün bu şeylerin diliyle bir teşekkürü; ibâdetsizlik ise, mutlak bir körlük olmasa bile, kaba bir nankörlük olduğunda şüphe yoktur.
İbâdet; imanla hedeflenen dünya ve ukbâ saâdeti gibi hususları elde etmek için, bizlere imanı emreden Zât'ın, açıp önümüze sürdüğü bir vuslat yolu ve bir vuslat âdâbıdır. Bu yolu bulamayanların, bu âdâbı elde edemeyenlerin Hakk'a ulaşmaları mümkün değildir.
İbâdet; nazarî olarak, bilinen en büyük gerçeğin, insan vicdânında "hakka'l-yakîn"e ulaşmasının en emin ve en selâmetli yoludur. Şuurun, haşyet ve saygıyla kanatlanıp "yakîn" aradığı bu yolun her menzilinde insan ayrı bir vuslata erer.
Ömürlerini, hakîkat adına nazarî meselelerin hikâyeleriyle tüketen bir kısım gerçeğe kapalı ruhlar, bütün bir hayat boyu en fasîh dillerin, en fasîh dillerin, en sihirli beyanların büyüleyici ikliminde yaşasalar dahi, bir çuvaldız boyu yol alamazlar.
İbâdet; insandaki iyilik, güzellik ve doğruluk düşüncesine kuvvet veren bereketli bir kaynak ve nefsin kötülük temâyüllerini iyileştirip melekler âlemine çeviren sırlı bir iksirdir. Her gün birkaç defa zikr u fikriyle bu kaynağa müracaat eden rûh "insan-ı kâmil" olma yoluna girmiş ve bir ölçüde nefsin desîselerine karşı da siperini bulup mevzilenmiş sayılır...
İbâdet; Cennet'e ehil hâle gelme keyfiyetini araştırma yolunda, insan rûhunda saklı bulunan meleklik istidâdının geliştirilip inkişâf ettirilmesi, bedenî ve hayvânî istidatların da zabt u rabt altına alınması ameliyesinden ibarettir. Dünden-bugüne; ibâdet sâyesinde melekleri çok gerilerde bırakanlar olduğu gibi, ibâdetsizlikle yuvarlanıp aşağıların aşağısına sürüklenenler de az değildir.
İbâdetin en fazîletlisi Allah'ı (cc) bilip, Allah'ı (cc) sevmek ve insanlara faydalı olmaktır. Bu zirvenin zirvesi de, doğruyu gösteren vicdân ibresiyle her işte Hakk'ın hoşnutluğunun gözetilmesi, "Festakim kemâ umirte" sesiyle ihtizâza gelerek, bir mü'min için ideal olan gerçek doğruluğun araştırılmasıdır.
- tarihinde hazırlandı.