Dlaczego grupy te zmobilizowały się przeciwko Gülenowi i Ruchowi?
Dominujące protekcjonistyczne grupy utrzymują, że społeczna, kulturowa i polityczna reprezentacja w Turcji, podobnie jak identyfikacja jakichkolwiek problemów społecznych i ich rozwiązania, są dla nich podstawą i ich wyłącznym przywilejem. Było to najsilniej widoczne w ich kontrmobilizacji podczas Procesu 28 Lutego przeciwko ORS i społeczeństwu obywatelskiemu. Owa kontrmobilizacja nie bazowała na demokratycznych procedurach czy politycznym konsensusie, lecz była i wciąż jest realizowana oraz chroniona przez interpretację ideologiczną. Protekcjonistyczny układ promuje siebie oraz przenika życie codzienne i życiowe wybory. Filtruje i tłumi niektóre postulaty, ukazując je jako absolutne, życiowe zagrożenie dla całej struktury społeczeństwa. Gdy dominujące grupy nie mogą rywalizować z żadnym alternatywnym argumentem, działaniem czy usługami, posługują się protekcjonistycznym układem do napiętnowania jakichkolwiek sugestii i rad, wszelkich alternatyw i opozycji, uznając je za zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego.
Mimo faktu, że taka interpretacja i kontrmobilizacja są antydemokratyczne i antyegalitarne, to protekcjonistyczna elita uznaje je za słuszne i wykorzystuje kombinacje wydarzeń, warunków, rozczłonkowania, radykalizacji i napięć w społeczeństwie.
Owa kontrmobilizacja wyłania się również w różnych okresach i uwarunkowaniach w postaci nieprzyzwoitości, korupcji czy też ukrytych własnych interesów. Jedną drogą dla protekcjonistycznych podmiotów do osiągnięcia redukcji ryzyka związanego z podejmowaniem decyzji jest zapewnienie samym sobie profilaktycznego konsensusu poprzez stosowanie ideologicznej manipulacji. Ten zachowawczy konsensus zazwyczaj przyjmuje w Turcji nazwę kemalizmu (Atatürkçülük).
Kontrmobilizacja w Turcji w praktyce przepoczwarza się w kontrmobilizację przeciwko wszystkim, za wyjątkiem owych ugrupowań. Jest szczególnie ukierunkowana na religię, wiernych oraz na wszystkie unowocześniające starania i projekty mające swoje korzenie w społecznościach inspirowanych wiarą. Tak wygląda kontekst czynienia Gülena i Ruchu ich głównymi „przeciwnikami”.
- Utworzono .