Yeşeren Ümitler
Tül pembe artık o ümit dolu bekleyişler,
Perde araladı fecir, ufukta sabah var…
Bir ses ırmağı şimdi o içli seslenişler,
Tülleniyor sînelerde rengârenk bir bahar.
Sanki bir başka çerçeve gördüğümüz her yan,
Efsanelere denk köpürüyor güzellikler;
O Bilinmez’den tebessümler yağıyor ayân,
Zarif tepelerin belinde çiçekten kemer...
Hızır-İlyas yan yana ve yer göklere ufuk,
Çemenler rengini tâvus tüylerinden almış;
Şimdi sadece yarasaların boynu buruk..
Ve gece mahlûkları hayrette kalakalmış...
Gezdiğimiz yerlerde gizli hâtif sesleri,
Her taraf lâle dudağı gibi tebessümde.
Sarmış Cennet tutkusu hisleri, hevesleri,
Artık geceler geçmişe denk ayrı bir demde...
Kumru ve bülbül aynı koronun hânendesi,
Mesih’in diliyle Musa’nın eli yan yana;
Zirvelerde duyulan Sonsuz Nûr’un nefesi,
Irmaklar kavuşma çağında bir bir ummana...
Üstümüzde bulutlar, önümüzde selvilik..
Ve göklerin sırları kudsîlerle beraber.
Sonsuza uzayan yollarda hep bir mavilik,
Çekilen çile bu şehrâyin içinmiş meğer..!
Sızıntı, Ağustos 1996, Cilt 18, Sayı 211
- tarihinde hazırlandı.