İrşat Ruhu
Bir aşktı, bir tutkuydu rûhlarımızda irşad,
Sevdâyla kanatlandık çağlar ve çağlar boyu..
Duygularımız coşkun, gönüllerimiz âbâd,
Koştuk serhatlere, her serhat bir ukbâ koyu...
Kur’ân yeminli gürül gürül atlarımızla,
Geçtik en aşılmaz tepeleri doludizgin;
Hülyâlardakine denk erişilmez bir hızla,
Vardık vuslat kapısına rûhlarımız gergin.
Yağdık yağmur gibi toprağı bâkir her yere,
Duygu duygu yeşerdik en münbit tepelerde;
Şehrâyinler gibi tüllendi hemen her yöre,
Tünerken dünya henüz karanlık gecelerde.
Yiğit nârası, at kişnemesi, nal sesiyle,
İnledi yer-gök, inledi yıllar ve asırlar;
Yüce mefkûremizin ışıktan bestesiyle,
Yankılandı dağlar, taşlar ve altın çayırlar...
Girmeden başka arzu, başka hayâl araya,
Sînelerimizde şevk, şakaklarımızda ter;
Yolların açıldığı noktalarda ukbâya,
Erdik bir ölümsüzlüğe rûhlarla beraber.
Şimdi bu çerçevede bir gece kasveti var,
Bir hayli serince esiyor poyraz her yerde;
Ne çıkar, az ileride altın saçlı bahar,
Sarmış bütün ufku, tülleniyor perde perde.
Sızıntı, Mart 1994, Cilt 16, Sayı 182
- tarihinde hazırlandı.