Berzaha dair

İnsan İslâmî duygu ve düşünce itibarıyla hayatta kaldığı müddetçe canlı olmaya ve canlı kalmaya gayret göstermelidir. Böylece potansiyel olarak gelişmeye müsait ve yaratılıştan getirdiği his, duygu ve latîfelerini inkişaf ettirir; derken gün gelir, gider insanî kemalâta ulaşır. Hatta ölürken dili zikirden ıslak olan insanın ötede de yükselmesini ifade eden hadislerden^[1] hareketle denilebilir ki, her yönüyle insanî kemalâta ulaşma gayreti içinde iken ölen bir insan, yücelmesini, yükselmesini berzah âleminde de devam ettirir.

Yalnız yeri gelmişken bir hakikate dikkatinizi çekmek istiyorum. İnsanın berzah hayatının güzel olması ve orada güzel şeylerle karşılaşması ancak burada berzah hayatını güzel görmesi, güzel düşünmesi ve güzel yorumlamasıyla mümkündür. Zira insan berzahta dünyadaki düşüncelerini yaşar. Bu açıdan dünya hayatında berzah düşünceleri dar ve güdük olanlar, berzah âlemini de öyle görür ve yaşarlar. Demek ki berzah hayatı bir yönüyle insanın şuuraltının temsili gibi oluyor. Yalnız bunu dünyada iken hissetme ve anlatabilme ancak Hazreti Muhammed (sallallâhu aleyhi ve sellem) ve O’nun çizgisinde hayatını sürdüren insanlara hastır. Bu çerçevede Allah Resûlü’nün (sallallâhu aleyhi ve sellem) berzah tasvirleri ile alâkalı hadislerini okuyanlar, bu gerçeği görebilir veya Üstad Bediüzzaman’ın berzaha ait beyanlarını tetkik ve ta’mik edebilenler aynı şeyleri müşâhede edebilirler.

Sonuç olarak diyebiliriz ki, insan, fâni olan şu dünya hayatını hizmet adına dolu dolu yaşamalı ki, hem dünyada hem de ukbâda zirveleri tutabilsin.. tutabilsin ve Allah Resûlü’nün (sallallâhu aleyhi ve sellem) “Cennet Ali’ye, Ammar’a, Selman’a müştaktır…” ^[2] diye beyan buyurdukları, Cennet’e müştak olmak değil Cennet’in kendisine müştak olduğu Alilerin, Selman­ların, Ammarların ufkuna ulaşabilsin.

Tweet

Whatsapp