Rûhun Zaferi

Bir ağacın boy atıp gelişmesi için köklerinden vazgeçmesi ne ise, bir insanın da maddî-manevî füyûzat hislerinden fedakârlığı aynı şeydir. Ağaç, köklerinin sağlamlığı nispetinde serpilip geliştiği gibi, insan da menfaat düşüncesinden, bencillikten sıyrılıp, başkaları için yaşadığı sürece, gelişir, yükselir ve başı bulutlara erer, Seksen küsur senelik hayatımda dünya zevki namına bir şey bilmiyorum ömrüm hep, harp meydanlarında, esaret zindanlarında ve çeşitli çilehanelerde geçti. Çekmediğim eza, görmediğim cefa kalmadı... Gözümde ne cennet sevdası, ne de cehennem korkusu var milletimin imânını selamette görürsem cehennemin alevleri içinde yanmaya razıyım çünkü vücûdum yanarken gönlüm gül-gülistan olur... İşte rûhun zaferlerini terennüm eden kutsi gülbank...