O’nun Şem’ine Pervane

Sarardı çiçekler ve güller soldu,
Bülbülün ah u efganı kesildi;
Her yanda hazan otağı kuruldu,
Bir bir varidât-ı baharı sildi.

Tipi-boran, yollar kapalı kardan,
Gelen saksağan sesi dört bir yandan;
Bir kez daha doldu gözler hicrandan,
İnledi arz u sema bu efgandan.

Dert yükü omuzlarda dağlar gibi,
Ceyhun olan gözyaşı çağlar gibi;
Ruhlar “Gayretullah!..” demeye durmuş,
Bu hâle arz u sema ağlar gibi.

Gelse de dört bir yandan yüz bin cefa,
Çarpsa her an kaza üstüne kaza;
Başımız yine O’nun eşiğinde,
İnse de başlara bin türlü eza.

Dönmeyiz kapısından hiç nüh-felek,
Şahit olsun buna göklerde melek;
Pervaneleriz biz şem’ine her dem,
Olsa da bu devamlı inleyerek.

Ey Rab, her şey bir yana Sen bir yana,
Vird-i zebanımız dilde bu mânâ;
Dönmeyiz, döndürme yolundan asla!..
Canlar kurban olmaya teşne Sana…