Çekilen Çile

Çekilen çile canlar yakan keder,
Sızlıyor yüreğim ömrüm pür heder;
Kalmadı artık bende bir tahammül,
Ne olur lütfedip deyiver “yeter!”..

Bir kor at içime de sinem yansın!..
Şem’-i aşkınla gönlüm aydınlansın;
Aldırmam yansa da bu mücrim tenim,
Sen benim için hep canlara cansın.

Hasret içre beni bırakıp gitme!..
Diyemem Sana asla “Cefâ etme!..”
Kesilir Sensizlikle soluklarım,
Bendeni böyle bir gurbete itme!..

Ruhuma serptiğin bir karanfildir;
İnleyen kalbdir, dudaktır ve dildir;
Dil Sana pervane olma yolunda,
“Sen Sen” deyip inlemek emelimdir.

Bunalan bu ruha gelsin nevbahar!..
Ruhu kebap etti âteş-i ağyar;
Bir tebessüm lütfet ışık çağından,
Titreyen bu kalbim hep onu anar.

Hemdem olayım her zaman Seninle,
Bırakma ne olur beni derdimle!..
Teveccüh kıl yakma nar-ı hicranla!..
Yaşasın benden her an hayalinle…

Solmasın gönlümde açan o güller!..
Bayramım olsun gelecek tüm günler…
Gayrı hayat mumum sönmek üzere,
Şakısın, Seni söylesin bülbüller.