W jaki sposób tureccy protekcjoniści działają przeciwko inicjatywom i służbie społeczeństwa obywatelskiego?
Protekcjonistyczne grupy lękają się, że mogą utracić bezpośrednią kontrolę nad władzą oraz ich grupowymi interesami w systemie, zatem kierują agresję w stronę Hizmet, co najmniej częściowo w celu naprawy tej utraty w oczach opinii publicznej i ich zwolenników. Czynią to, aby pokazać, że wciąż są szefami i właścicielami wszystkiego w Turcji. Wierzą, że myślenie i działanie w ten sposób jest ich przywilejem. Toteż nie respektują i nie uznają nikogo innego, kto odnosi sukcesy i posiada wpływy w sferze publicznej, bądź kto oddziałuje na mentalność i postawy w Turcji oraz przewodzi ludziom.
Powszechnym interesem protekcjonistycznych grup jest podtrzymanie zamkniętego systemu tak długo, jak jest to tylko możliwe. Reagują one w sposób przewidywalny, aby zachować swoją ustaloną w systemie pozycję, sprzeciwiają się wszelkim alternatywnym inicjatywom i projektom. Korzystając z prawnych niejasności, zainstalowały i rozwinęły w systemie sądownictwa i wojskowości narzędzia kontrmobilizacji przeciwko społeczeństwu obywatelskiemu oraz umocnieniu konstytucyjnej i partycypacyjnej demokracji. Postrzegają swobody, prawa i alternatywne pomysły, które wyrosły ze społeczeństwa obywatelskiego spoza tych środowisk i klubów, jako nadmierne, niepotrzebne i zagrażające systemowi. Pod postacią zachowania świeckości i tego systemu, grupy protekcjonistów zawsze zabiegały o zmniejszenie znaczenia wszystkiego, co jest produktem społeczeństwa obywatelskiego, do politycznych zagrywek, zagrożeń i manipulacji.
W rezultacie, gdy upada wzajemne uznanie i szacunek, ich agresywne emocje przybierają na sile i zostają przekierowane na ich „wrogów”. Protekcjonistyczne grupy, które ulegają regresowi w systemie politycznym i tracą szacunek przeważającej większości tych, którymi gardziły, pokazały wyraźnie podczas wyborów prezydenckich w 2007 roku oraz w dyskusji z nimi związanej, a także w trakcie procesu tworzenia konstytucjonalnych reform i poprawek, że posiadają podstawowy interes w podtrzymaniu zamkniętego systemu. Reagują przewidywalnie, aby zachować osiągniętą w systemie pozycję, poprzez sprzeciwianie się zamierzonym skutkom. Kontrmobilizują się przeciwko społeczeństwu obywatelskiemu – w tym przypadku przeciwko ruchowi Hizmet. Gdziekolwiek jest to możliwe do uczynienia, narzucają selektywne i wyłączające restrykcje na kryteria charakteryzujące przedsięwzięcia ruchów społecznych i usługi.
Wśród przykładów wprowadzonych takich selektywnych i wykluczających restrykcji wyliczyć można narzucenie szkolnictwa koedukacyjnego, nawet w szkołach prywatnych; blokowanie dostępu do określonych wydziałów w szkolnictwie wyższym dla profesjonalnych absolwentów szkół, w szczególności tych ze szkół Imam Hatip (kursy religijne); zakazanie wykształconym kobietom, które noszą na głowach chusty, działalności w państwowych i publicznych instytucjach oraz w ogóle w przestrzeni publicznej; stworzenie czarnej listy i bojkotowanie prywatnych przedsiębiorstw prowadzonych przez biznesmenów wywodzących się ze społeczności wyznaniowych; umieszczanie w specjalnym indeksie konkretnych gazet i reporterów; dymisjonowanie personelu militarnego i sądowniczego, który nie wykazywał chęci do popierania protekcjonistycznych ideologii i zabezpieczał wrogów.
- Utworzono .