W jaki sposób Ruch zachowuje swą autonomię, unikając jednoczesnej alienacji?
Ruch przez wiele lat udowadniał, że potrafi utrzymać stabilną oraz trwałą autodefinicję. Istotnie poprawił także swą umiejętność rozwiązywania problemów stawianych przez otaczające go realia. Staje się coraz bardziej autonomiczny w swej gotowości do podejmowania działań w ramach sieci relacji, w jakich się znajduje.
Także tzw. wydarzenia 28 lutego udowodniły, że Ruch potrafi kreować nowe, stabilne definicje i znaczenia dzięki łączeniu przeszłości z pojawiającymi się elementami, jak i rezultatami obecnej sytuacji. To z kolei umacnia jego wewnętrzną spójność i umieszcza wspólne pole działania na zewnątrz. Dlatego też, podczas gdy metody wykorzystywane przy realizacji usług mogą z czasem zmieniać się i rozwijać, to jednak źródło tożsamości Ruchu pozostaje wciąż nienaruszone.
Ponadto silne poparcie dla Gülena oraz dla działalności jego ruchu (zwłaszcza w następującym po postmodernistycznym przewrocie okresie ich zniesławiania) płynące ze strony szerokiego przekroju polityków, mężów stanu, organizacji pozarządowych i dziennikarzy potwierdza tezę, że tożsamość Ruchu ma raczej charakter integracyjny niż wyobcowany.
- Utworzono .