Życie, ludzki charakter i cnota
Kiedy umiera zwierzę, pozostaje ono zapomniane, a miejsce gdzie zostało zakopane zagubione. Jednakże taka sama sytuacja nie odnosi się do ludzkiego istnienia. Czy ludzie, którzy nie zachowują grobów swoich przodków mają świadomość, że sprowadzają ich do rangi równej zwierzętom ? Szacunek dla zmarłych oznacza bezpieczeństwo związane z przyszłością, które zostało zagwarantowane żywym. Jednym z najważniejszych sposobów na to, aby podbić serca ludzi jest takie zachowanie, kiedy osoba zawsze szuka okazji do czynienia dobra dla innych, kiedy taka okazja się nadaża korzysta z niej bez zwłoki. Gdybyśmy tylko mogli ustawić działanie naszego serca na nieustanne czynienie dobra dla innych!
Dobre obyczaje, mocne sumienie, dobre maniery oraz cnoty, są jak uniwersalne waluty akceptowane w każdym miejscu, na które nie mają wpływu żadne zmiany wartości innych środków wymiany. Ci, którzy obdarzeni są takimi cechami, są jak kupcy z najwyższym kredytem, więc mogą robić interesy kiedy tylko zapragną.
Im bardziej człowiek cierpi w życiu i staje się świadom życia, tym częściej przychodzą głębsze uczucia. Ci, którzy przeżywają swoje życie w sposób nieświadomy i nigdy nie doznali cierpienia, nigdy też nie będą potrafili rozwinąć swoich uczuć i zdolności. Nie będzie im dane także poczucie, iż są oni częścią istnienia.
Ci, z silną wolą dobrem, mocnym charakterem nie stracą niczego z podstawy ich cnoty, nawet jeśli zostali stworzeni by cierpieć tysiące rodzajów bólu czy smutku, lub nawet są zmuszani do zmiany swoich poglądów i działań. Co powiemy o tych słabych, którzy nie doznali prowokacji, a zmieniają swoje myśli i działania każdego dnia?
Ignorancja jest jak welon przyczepiony do powierzchni rzeczy. Nieszczęśliwi są ci, którzy nie mogą usunąć tej zasłony z twarzy, nie bedą oni nigdy zdolni do przeniknięcia prawdy stworzenia. Największą ignorancją jest nieświadomość Boga, a kiedy połączona jest dodatkowo z arogancją, staje się wtedy swego rodzaju obłędem niemożliwym do wyleczenia.
Rozsądny człowiek nie jest osobą, która domaga się nieomylności, a tym samym pozostaje obojętna na poglądy innych. Naprawdę rozsądna osoba jest raczej tą, która koryguje błędy innych oraz korzysta z cudzych opinii uznając za fakt, że istoty ludzkie są podatne na popełnianie błędów.
Życie człowieka rozkwita w okresie dzieciństwa. Podczas okresu dojżewania kiedy młodzież dorasta dzięki wewnętrznym napięciom i trudnościom jakie napotyka w drodze do prawdy. Starość, to okres, w którym człowiek utrzymuje swoją witalną energię z pragnieniem zjednoczenia się z ukochanymi, które już odeszły. Jak nędznym musi być to doświadczenie dla ateistów, którzy czasem doświadczają życia jako komedi, a czasem jako tragedii dlatego też, tłumią instynkt żarliwej nadziei i wdzięczności w ludzkości.
- Utworzono .