Zachowując równowagę pomiędzy duchowością a fizycznością
Prawdziwe życie, to jest życie przeżywane na duchowym poziomie. Ci, których serca są żywe, podbijają przeszłość i przyszłość, a czas nie może ich zatrzymać. Tacy ludzie nigdy nie czują się zrozpaczeni z powodu smutków pochodzących z przeszłości, ani nie są zaniepokojeni przyszłością. Ci którzy nie mogą doświadczyć całkowitego istnienia w swoich sercach, prowadzą banalne i płytkie życie, przez co zawsze są ponurzy i skłonni do popadania w stany beznadziei. Uważąją swoją przeszłość za przerażający grób, natomiast przyszłość widzą jako studnię bez dna. Przez co zarówno życie jak i śmierć staje się dla nich udreką.
Ustanowienie zdrowej relacji z długą i wielką przyszłością zależy od odpowiedniego zrozumienia stanu witalności serca oraz duszy. Szczęśliwi żyją na tym poziomie i w pełni potrafią zrozumieć to życie. Widzą oni przeszłość jako jako namioty i trony naszych przodków, natomiast na przyszłość patrzą jak na drogi prowadzące w kierunku ogrodów Raju, czerpiąc przy tym inspirację z ich wewnętrznego sumienia tak jakby ze źródła Kawthar,[1] przechodzą przez ten świat jako przez dom gościnny. Ci, którzy nie mają szczęścia nie potrafią osiągnąć takiego poziomu zrozumienia oraz dążenia, przeżywają życie, które samo w sobie jest gorszym od śmierci, a ich smierć jest ciemnością nad ciemnościami.
Istnieje wzajemna relacja pomiędzy uczynkami danej osoby, a jej życiem wewnętrznym. Relację tę możemy nazwać „ cnotliwą spiralą”. Jej podstawą są, determinacja, wytrwałość, rozwiązywanie przebłysków podświadomości, która wzmacnia siłę woli osoby oraz pomaga w zrozumieniu, zachęcając do osiągania najwyższych horyzontów.
Szczęśliwcy, których działania odzwierciedlają posłuszeństwo ich ducha, zawsze będą się starać zadowolić Stwórcę oraz całą ludzkość, dlatego też będą ciągle nabywać cnoty godne pochwały. Ich qiblah[2] wskaźnik, zawsze będzie wskazywać na ten sam mihrab,[3] a ich wskaźnik postępu zazawsze będzie pokazywać ten sam szlak. Niektórzy zagubieni mogą czasem doznawać szczerego żalu i skruchy, która stopi w ich duszach i sercach świadomość grzechu. Po tym rozpoczną ponownie swoją wędrówkę, często dokonując tego z nowym zapałem.
Szczęśliwi są ci, którzy spełniają swoje obowiązki w sposób staranny i dokładny, którzy zwracają uwagę i troszczą się o najdrobniejsze szczegóły, ciesząc się porządkiem, harmonią, a także oddaniem w służbie zewnętrznemu światu. W tym samym czasie, wzrasta ich wewnętrzne światło, na skrzydłach ich modlitw w ciągu dnia kilkakrotnie osiągają rangę aniołów.
To zrozumienie i równowaga ludzkich serc, czyli ich wewnętrzne doświadczenie i skrupulatna praktyka religii obok miłości i tęsknoty za wiecznością, w miarę upływu czasu zostały zastępione przez tępy formalizm i mistycyzm, który czynią nas leniwymi. Od tego czasu te dwie złowrogie grupy odnoszą się tylko do swoich inspiracji, które nie są niczym więcej niż światełka świetlika, nierówne światłu i blaskowi świetności Objawienia . Blokują nam drogę do osiągania nowych horyzontów myślowych i przyciemniają horyznty naszych aspiracji, przez wydzielanie spalin i kurzu na naszej drodze oświecenia.
W drodze podsumowania, możemy zcharakteryzować żołnierzy prawdy w następujący sposób: Żołnierze prawdy posiadają hartowaną strukturę, taką jak zahartowana stal, która może przetrzymać wszystkie naciski i napady. Ich intelekt może łączyć wsobie eksperta w dziedzinie chemii, Słowo Boże i całą obecną wiedzę mieści w jednym garnku dzięki czemu mogą uzyskiwać nowe syntezy. Ich duchy zostały doprowadzone do perfekcji w tym samym tyglu, co duchy wybitnych duchowych mistrzów takich jak Mewlany, Rumiego czy Szejka Jilani. Są tak skromni, że widzą siebie jako zwykłych ludzi, w całym tłumie innych. Ich altruizm osiągnął taki poziom, że mogą zapomnieć o swoich własnych potrzebach na rzecz szczęścia innych.
[1] Jedna z rzek w raju.
[2] Kierunek, w kierunku którego zwracają się muzułmanie podczas modlitwy. Punktem początkowym jest indywidulany punkt osoby, natomiast punktem końcowym jest Kaaba znajdująca się w Mekce.
[3] Architektoniczny element znajdujący się w każdym meczecie, wskazujący na kierunek, w którym mają się modlić muzułmanie.
- Utworzono .