Uwielbienie
Uwielbienie oznacza szczere uznanie samego siebie jako sługi, a Boga za jedyny i prawdziwy obiekt kultu. Polega to na tym, że dana osoba układa życie zgodnie z relacją jaka istnieje pomiędzy prawdziwym sługą a prawdziwym Obiektem uwielbienia, a wszystko to w świetle faktu, iż w tejże relacji jedna osoba jest stworzeniem a druga Stwórcą. Uwielbienie oznacza czyjąś wdzięczność za dobrodziejstwa jakimi on lub ona zostali obdarzeni, tak jak życie, świadomość, siła postrzegania i wiary, natomiast zaniedbywanie obowiązku uwielbienia jest wielką niewdzięcznością.
Uwielbienie jest drogą do podróży, otwartą przez Tego, który nakazuje nam wiarę i ustalił dobre maniery, które powinniśmy nieustannie obserwować, tak abyśy ostatecznie dotarli do Niego i abyśmy uzyskali szczęście zrówno w życiu tym jak i w życiu przyszłym . Nie jest to możliwe dla tych, którzy nie mogą znaleźć tej drogi oraz nie mogą nabyć tych manier, po to by dotrzeć do Boga, który jest Prawdą.
Uwielbienie jest najbezpieczną drogą to tego, aby dotrzeć do najbardziej niezachwianej pewności świadomości odnoszącej się do prawdy znanej tylko teoretycznie na początku. Na każdej stacji na tej drodze, wzdłuż której świadomość szuka pewności na skrzydłach czci i szacunku, osoba doświadcza przez krótki moment innej przyjemności widzenia Umiłowanego.
Niektóre dusze odcinają się od prawdy, a raczej zasłaniają się przed nią spędzając swoje życie na studiowaniu tylko jakiś teoretycznych spraw; nawet jeśli żyją we wspaniałym towarzystwie, gdzie ludzie w najbardziej wymowny sposób wyrażają się o fascynujących przejawach prawdy, nie mogą awansować nawet o metr do przodu w kierunku tego o czym mówię.
Uwielbienie jest błogosławionym, rosnącym źródłem, które karmi myśli i rozważania człowieka dotyczące bycia dobrym, sprawiedliwym, cnotliwym i tajemniczym, jest eliksirem, który przeprowadza reformy wrodzonych tendencji naszej osobowości wobec zła. Ten, kto ucieka się do tego środka kilka razy dziennie, z refleksją nad boskimi prawdami i pamięcią o Bogu, wszedł na drogę stawania się doskonałym i dostał schronienie przed pokusami od własnego cielesnego ja.
Uwielbienie rozwija w człowieku potencjał do tego, żeby być jak anioł, dopasowany do raju i aby sprawować kontrolę nad bestialskimi skłonnościami i potencjałami. Jak dotąd w historii ludzkości, na drodze do uwielbienia wielu przekroczyło aniołów, podczas gdy uwielbienie wielu innych, spadło do najniżeszgo z możliwych poziomów.
Najbardziej zasłużeni w aktach służby znają i kochają Boga Wszechmogącego, oraz są pomocni dla ludzkości. Jeśli jest coś bardziej chwalebnego i godnego niż to, to napewno jest to poszukiwanie bożego przyzwolenia oraz dobrej przyjemności w tym, co ktoś robi z Jego polecenia „Bądź tak prostolinijny jak ci przykazano”; jest to bycie w ciagłym w dążeniu do tego, co jest najprawdziwsze i tego co jest najwyższym ideałem w życiu człowieka.
- Utworzono .