Pokora
Ci, którzy są pokorni i skromni są wsyoko cenieni zarówno w oczach Stwórcy jak i w oczach stworzonych przez niego stworzeń. Ci, którzy są wyniośli i zarozumiali, oraz którzy umniejszają innych oraz krygują się, nie są lubiani przez stworzenia i doznają kary ze strony Stwórcy.
Zarozumiałość jest brakiem wrażliwości i dojrzałości. Ci, którzy bardziej oddają się refleksjom i są duchowo dojrzalsi mają poczucie przypisywania wszystkiego co dostali, Stwórcy, dlatego zwracają się do Najwyższego w uniżeniu i z wdzięcznością.
Pokora sprawia, że pokorni ludzie zadowoleni są z wyroków Boga i w sposób niezachwiany oraz pozostają wytrwali w obliczu zmagań oraz bycia skrzywdzonym przez innych. Ci, którzy znają swoje miejsce i nie zachowują się w sposób pretensjonalny, są zabezpieczeni i bronieni przed pogardą ze strony innych ludzi.
Pokora jest oznaką cnoty i dojrzałości, natomiast wyniosłość i zarozumiałość wskazują na bycie człowiekiem niewielkiego ducha. Najdoskonalszymi istotami ludzkimi są te, które z łatwością pozostają w bliskości we wspólnocie. Natomiast, ci którzy są zbyt dumni, aby przyłączyć się do nich, natomiast zawierają z nimi ciepłe przyjaźnie, są najbardziej niedoskonałymi istotami ludzkimi, które pragną zdobyć tylko rozgłos.
Ci, którzy nie szukają lub nie domagają się wielkiego prestiżu w swojej wspólnocie prędzej czy później dojdą do wysokiej rangi i zostaną zaszczyceni. Ci którzy mają kompleks wyższości, zostają odrzuceni w swojej społeczności i wkrótce stają się dla niej obcy.
Pokora jest znakiem tego, że człowiek staje się w pełni człowiekiem. Jedną z jej oznak, jest to, że osoba ta nie zmienia się po otrzymaniu wysokiego stanowiska, bogactwa, wiedzy, rozgłosu, lub jakiejkolwiej innej pozycji darzonej szacunkiem w społeczeństwie. Jeśli którekolwiek z okoliczności sprawią, że postawy, idee lub zachowania tej osoby zmienią się, to nie można jej uznać za tą, która osiągnęła prawdziwe człowieczeńswto i pokorę.
Pokora jest jak klucz do wszystkich innych cnót. Osoba która jest pokorna, może mieć wszystkie inne cnoty, natomiast osoba, której brakuje pokory zwykle pozbawiona jest też innych cnót. Po tym jak prorok Adam popełnił błąd, Niech będzie z Nim pokój, pomimo swojej pokory nigdy już nie odzyskał dawnej więzi z pozaświatem. W przeciwieństwie do Adama, szatan przechodząc taki sam test, stał się nieodwracalnie ofiarą swojej zarozumiałosci i wyniosłości.
Pokorni ludzie osiągają wysokie poziomy (duchowe) w instytucjach duchowego treningu. W pełni korzystają oni z dobrej edukacji, czy to religijnej czy też naukowej i są przydatni dla swojej społeczności. Natomiast ci, których duma oraz próżność nie pozwalają na korzystanie z dyscypliny oraz na bycie nauczanym w tych instytucjach, utracili swoją drogę.
Jako, że wspaniałość i duma zajmują miejsce pośród wyjątkowych cech boskiej Istoty, Ci którzy zachowują się w sposób arogancki i przekraczają granice skromności są pochwyceni i ukarani przez Niego. Ci którzy znają swoje prawdziwe miejsce i pozostają odpowiednio pokorni, zostają zaszczyceni Jego obecnością.
- Utworzono .