Całkowita zależność od objawienia oraz poddanie się Bogu
Choć każdy prorok obdarzony był inteligencją, zdolnością wszechstronnego zrozumienia oraz czystą duszą, to jednak te cechy nie odgrywały żadnej roli w boskim wyborze proroka. Większość proroków, w tym także Muhammad, to ludzie niepiśmienni, nauczani przez Boga. Prorok, pomimo swego analfabetyzmu, miał wiedzę o przeszłości i o przyszłości, a także wgląd w każdą dziedzinę wiedzy. Nie uczęszczał do żadnej szkoły ani nie miał ludzkiego nauczyciela. Jednak nawet jego wrogowie przyznają, że wykazywał się doskonałą sprawiedliwością w sprawach rodzinnych, kompetencją w administrowaniu państwem oraz wyśmienicie dowodził armią.
Prorocy byli wychowywani w sposób szczególny przez Boga. Prorok mówił o tym tak: „W moim dzieciństwie dwukrotnie zamierzałem uczestniczyć w przyjęciu weselnym. W obu przypadkach opanował mnie w połowie drogi sen [ i w ten sposób zostałem ochroniony przed grzechami, których później zakazałem]”[1]. „Podczas remontu Ka’by, przed moim proroctwem, niosłem kamienie. Jak i inni, podwinąłem dolną część mojego ubrania na plecy, żeby się nie zranić. Część uda została odkryta. Nagle pojawił się obok mnie w całym majestacie anioł, którego widziałem kilkakrotnie w dzieciństwie. Upadłem i zemdlałem. To był ostatni raz, gdy odkryłem jakąkolwiek spośród tych części mojego ciała, które Bóg nakazał zakryć.”[2]
Prorocy byli chronieni przez Boga przed popełnianiem grzechów ze względu na to, że zostali stworzeni w szczególnym celu. Nawet niewielkie zejście z właściwej drogi spowodowałoby prawie całkowite zboczenie ludzkości.
Proroctwo wyróżnione zostało Boskim Objawieniem:
„W ten sposób objawiliśmy tobie Ducha pochodzącego od Naszego rozkazu. Ty nie wiedziałeś, co to jest Księga i wiara. Lecz My uczyniliśmy ją światłem, dzięki któremu prowadzimy drogą prostą, kogo chcemy z Naszych sług. I ty, z pewnością, poprowadzisz ludzi”. (42:52)
Prorocy nigdy nie przemawiali za swoją własną przyczyną:
„On nie mówi pod wpływem namiętności. To jest tylko objawienie, Które mu zostało zesłane.” (53:3-4).
Prorok Muhammad, zapytany o zasady wiary czekał na Objawienie. Czasem politeiści prosili go, by zmienił coś w Koranie. Ponieważ jest to księga Boga, której sformułowania i znaczenie należą całkowicie do Boga, Muhammad (pokój z nim) odpowiadał:
„Powiedz: „Nie do mnie należy, bym go zmieniał z własnej woli. Ja tylko postępuję za tym, co mi zostało objawione.” (10:15)
Prorocy byli całkowicie poddani Bogu i wykonywali swą misję jedynie dlatego, że tak im nakazywał Bóg. Nigdy nie godzili się na kompromisy co do wiary, ani nie schodzili ze swej drogi po to by osiągnąć na tym świecie sukces. Konfrontowani z groźbami albo pokusami odpowiadali słowami Proroka Muhammada: „Jeślibyście położyli w mojej prawej ręce słońce a w lewej księżyc, to i tak nie porzuciłbym głoszenia mojej misji”. Wiedział, że Koran jest Słowem Boga i cierpliwie znosił wszelkie trudności i przeciwności.[3]
[1] Ibn Kathir, Al-Bidaya, 2:350.
[2] Bukhari, “Hajj,” 42; Ibn Kathir, Al-Bidaya, 2:350.
[3] Ibn Hisham, Sira, 2:285.
- Utworzono .