‘Ashq’ (Pasja lub uczucie, Miłość Ekstatyczna)
‘Ashq’ oznacza intensywną miłość i zamiłowanie do doskonałości, piękna lub fizycznego wdzięku. Sufi na ogół nazywają taką miłość rodzajem miłości przenośnej lub metaforycznej, taką jaką odczuwa się do płci przeciwnej. Prawdziwa miłość, miłość Odwiecznego Monarchy jest odczuwalna przez Jego Chwałę i Piękno, które objawia się w Jego Majestacie, a Jego Majestat objawiony jest w Jego Pięknie i Chwale.Ta prawdziwa intensywna miłość odczuwana w stosunku do Boga jest skrzydłem światła udzielonym nam przez Boga, tak abyśmy mogli go używać do dotarcia do Niego. Odczuwanie takiej milości można opisać jako istotę duchową, tak jak ćma lgnie do światła, które jest esencją jej istenienia. Ta intensywna miłość jest podstawową , a zarazem najbardziej tajemniczą przyczyną stworzenia tego świata. Bóg stworzył świat, po to aby być znanym i kochanym, i aby wszytskie dusze obudzily się do poznania prawdy i aby przejawiały głębokie zainteresowanie Jego istotą, atrybutami i Jego imionami.
‘Ashq’, który jest duchem jest odczuwalny bez udziału wolnej woli, nie może on być kontrolowany poprzez osobę, która go zaznała, ponieważ jej prawdziwym źródłem jest tylko Bóg, który kocha go w sposób szczególny dla Jego najświętszej istoty i w gruncie rzeczy jest niezależny od stworzenia. Ponadto różni się zasadniczo od miłości odczuwanej przez stworzenie w stosunku do innego stworzenia czy też Stwórcy. Ta uświęcona miłość Boga do samego siebie, zawierająca atrybuty i imiona, jest powodem dla którego stworzył on świat i sprawił, że ludzkość pojawiła się na świecie. Jest to również miłość Boga przejawiająca się w istocie ludzkiej, która jest najistotniejszym punktem w relacji ludzkości z Bogiem.
‘Ashq’ jest ostanim etapem prowadzącym do Boga, a osoba kochająca, która osiągnęła tem poziom nie ma już przed sobą dalszych kroków do podjęcia. Bóg objawił się najpierw jako święty, istota miłości wymagana przez tego, który jest Bogiem. Ta miłość nie powinna być mylona z miłoscią jaką człowiek odczuwa do innych stworzeń bądź miłością jaką odczuwa względem Stwórcy. Ponieważ nie ma bardziej odpowiedniego słowa , aby wyrazić to, więc czuję się zobowiązany do używania słowa „miłość”.
Niektórzy opisują wiedzę jakopierwsze objawienie Boga , uważana ona jest za uniżenie się samego Boga, po to aby został poznany. To uniżenie nazywane jest „Wiedzą, która jest objawieniem jego wiedzy, „Uświęconą miłością””będąc ą miłością Boga do obserwowania i do „bycia obserwowanym”, „Tablicą” pojmującą lub zawierającą całą egzystencję „długopisem”, operującym wszystkimi rzeczami w istnieniu wraz z jego wszystkimi szczegółami. Jabarut (najwyższy, niematerialne empireum) oraz prawda Ahmada (imię proroka wspomniane w oryginalnej kopii Ewangelii i w niebie) są także inne nazwy na określenie łaskawości pierwszej bożej manifestacji.
Miłość uświęcona jest szczególną tajemnicą Boskiej istoty. Jego inne atrybuty są dołączone bądż zależne od tej miłości. Z tego tez powodu, ci którzy fruną na skrzydłach „ ashq’ mogą bezpośrednio dotrzeć do Boskiej istoty i osiagnąć zdumienie, podczas gdy inni muszą przechodzić przez pośrednie sfery rzeczy i nazw tego świata.
* * *
Drogi prowadzące do Boga są niezliczone. Sufizm jako nauka prawdy, zawiera pożywienie, światło, oraz inne potrzeby człowieka wymagane podczas jego (duchowej) podróży, oraz zarządzeń (tar’qas) są portami, z których wyruszają do drogi lub szkołami, w których naucza się zasad wędrówki.
Drogi do prawdy można podzielić na dwie główne grupy. Pierwszą z nich są wskazówki proponowane wędrowcowi , takie jak zmniejszenie ilości pożywienia, mniej picia, mniej spania, oraz zwiększenie kontemplacji, a także zrezygnowanie ze zbędnych relacji społecznych. Praktycznie wszystkie nakazy Sufich oparte sa na tych praktykach.Głównymi wezwaniami stosowanymi przez wyznawców podczas recytacji są imiona w licznie siedem. Są to imiona takie jak: Nie ma innego boga prócz Boga, Bóg, On, Prawda, Stwórca, Samoistny, Przemożny. Recytujący jego imiona stara się przejść poprzez siedem cielesnych stanów. Zło- przywódcę duszy, własne ja- potepiajace duszę, duszę przeżywającą inspirację, duszę w stanie spoczynku, duszę upodobaną (jak Bóg ją traktuje) duszę miłą (Bogu), a także oczyszczoną lub niewinną duszę. Do tych siedmiu imion, niektórzy dodają jeszcze imiona wyrażające majestat Boga takie jak: Wszechmocny, Wszechpotężny, Fascynujący, Mistrz i Kochający, niektórzy dodają imiona łaski takie jak Jedyny, Jeden, Niezrównany, Jedyny, Odwiecznie proszony.
Druga droga opiera się na ścisłym przestrzeganiu Koranu oraz Sunny, a także na zachęcaniu do wykonywania niektórych recytacji. Ci którzy podążają za tą drogą, starają się wykonywać nakazy sunny na każdym kroku. Zamiast recytacji niektórych nazw, podążają za metodami stosowanymi przez wysłannika Boga takimi jak: oddawanie czci, wywoływanie jego imienia oraz modlitwy, a także medytowanie nad jego czynami i stworzeniem i wspominając Go za pomocą wszytskich jego imion. Podążanie szczegółowo za tymi naśladowaniami szarijatu jest ściśle związane z ich przewodnikami oraz nauczycielami , którzy sami oddawali się przypływom ‘ashq’ (duchowemu) przywiązaniu do Boga.
Osobom, które już osiągną ‘ashq’ oraz przywiązanie, egzystencja w zewnętrznym wymiarze znika im z przed oczu. Niszcząc samych siebie zaczynają odczuwać i obserwować absolutną boską jedność. W tym momencie potrafią natychmiast opamiętać się i wkroczyć w skrajności w relacji między Stwórcą i stworzeniem. W taki sposób zakończą swoją podróż.
Podstawowe zasady na drugiej drodze są stałe. Są nimi uwielbienie, miłość, duchowa przynależność do Boga, regularna recytacja, towarzystwo własnego przewodnika lub nauczyciela. W kontekście recytacji, należy wspomnieć , iż oprócz wspominania Boga wraz ze wszytskimi jego nazwami polega ona także na studiach lub uczestniczeniu w zajęciach prowadzących do Boga. Oto co prorok (pokój i błogosławieństwo Allaha niech będą z nim) miał na myśli mówiąc o tych, z których Bóg ma być zadowolony: Uczą się razem.
Czasami, wierny odnajduje siebie w strumieniach radości, gorliwości i tęsknoty, które mogą być określane jako. Inny wymiar ‘ashq’.
Sierpień 1991, vol.13 Issue 151.
- Utworzono .