Qalb (2) (hart)

Geloof is het leven van het hart, eerbetoon aan God is het bloed dat in de aderen vloeit. Bezinning, zelfcontrole en zelfkritiek zijn de basis van het blijvend bestaan. Het hart van een ongelovige is dood, het hart van een gelovige die niet bidt, is in de greep van de dood en het hart van een gelovige die bidt maar niet bezint noch zichzelf controleert en bekritiseert voor begane zonden, is blootgesteld aan alle soorten gevaren en ziektes. Alhoewel de eerste van deze drie groepen een 'pomp' in hun borst hebben, kan dit geen 'hart' worden genoemd. De tweede groep leeft in de bewolkte of mistige atmosfeer van hun twijfels en vooropstellingen, gevangenen in de nabijheid van God, zonder de kans om ooit de bestemming te bereiken. De derde groep heeft enige afstand afgelegd maar zij lopen risico's omdat zij niet in staat zijn om het doel te bereiken. Zij gaan aarzelend vooruit, succes en tegenslag wisselen elkaar af in hun inspanning op het pad van God. Zij besteden hun levens in pogingen om de 'heuvel' te beklimmen zonder erin te slagen.

Echter, diegenen die een sterk geloof hebben en leven in strikte overeenstemming met de geboden, alsof ze God zien en weten dat ze door God worden gezien, leven in volkomen veiligheid en door God beschermd tegen aarzeling en terugval. Zij bestuderen het bestaan met inzicht, doorgronden de dingen en ontdekken hun realiteit door het licht van God, zij handelen sober en in zelfcontrole. Zij beven van angst voor God, bevinden zich tussen angst en hoop voor hun levenseinde en zij streven Gods welgevallen na. Zij trachten alles te doen zo dat God het goedkeurt en altijd in liefde voor God te leven. Dan zal God, in wederkerigheid, hen liefhebben en zorgen dat gelovige zielen Hem ook liefhebben. Zij zijn bemind en hooggeacht door mensen en djinns en worden overal warm onthaald.

De waarachtige held van Sura 'Yusuf', de Profeet Yusuf (Jozef), vzmh, wordt 5 keer vermeld als een man met perfecte goedheid en diepe toewijding in de Sura die zijn naam draagt. Dit betekent dat de gehele schepping en de Schepper, vriend en vijand, de aarde en de hemelen getuigen van de strikte zelfcontrole en zelftoezicht van de Profeet Jozef.

Door te zeggen: 'Toen Jozef volwassen werd, vertrouwden Wij hem wijsheid en kennis toe. Zo belonen wij diegenen die perfect goed zijn en bidden en handelen, bewust van steeds door God te worden gadegeslagen.' (S12, A22), vestigt de Almachtige de aandacht op Jozefs perfecte goedheid en zelfcontrole vanaf de puberteit. In de Egyptische gevangenis merkte iedere gevangene, goed of slecht, de diepte van Jozefs geest op, zijn zuiverheid van ziel. Zij legden hun problemen aan hem voor, om op te lossen. 'Vertel ons van het begrijpen van gebeurtenissen en dromen want we zien dat jij bij de waarlijk goeden zijt' zo spraken zij (S12, A36). Jozef, vzmh, slaagde in elke proef die hij moest ondergaan en had een plaats in elk hart, bij vriend en vijand. Nogmaals vermeldde God hem als een man die perfect was vermits hij niet veranderde toen hem een hoge functie werd toevertrouwd in de regering.

'Zo gaven We Jozef een plaats in het land, zodat hij het zich kon toe-eigenen als hij dat wilde. Wij bereiken met Onze Genade wie Wij willen, en We staan nooit toe dat de perfecte goeden zullen verloren gaan, als zij God eer betonen en handelen, wetend dat God hen voortdurend gadeslaat.' (S12,A56). Als zijn broers, die hem steeds jaloers hadden benaderd, zijn goedheid en waarachtigheid erkenden, voor zij zagen dat hij de bedienaar was die hen in het Koninklijk paleis ontving, spraken zij: 'O Verheven Heer! Zijn vader is oud en eerbiedwaardig, dus neem een van ons in plaats van hem, want wij zien dat gij bij de perfecten in goedheid hoort.' (S12 , A78).

Tenslotte, als een volwassen man met voltooide spirituele vorming, getuigde de Profeet Jozef zélf van Gods Genade voor hem: ' God is inderdaad Genadig geweest voor ons, wie handelt uit vrees voor God en volledige onderwerping aan Hem, wie geduldig is, zal God niet verloren laten gaan en de perfect goeden zal Hij belonen.'

Het is onvoorstelbaar dat een hart dat volgens iedereen goed is, afwijkt of Gods Genade niet ontvangt. Een dergelijk hart is voor de bezitter zoals Gods Troon voor het universum. Het is als een gepolijste spiegel, steeds naar de Almachtige gekeerd. Een dergelijke spiegel wordt niet verwaarloosd of gebroken. Het is de essentie en de geest van het menselijk bestaan, door God geprezen.

In de volgende verzen roept Mawlana Djalal ad Din Rumi de vorige beschrijving als volgt op:

'De Waarheid zegt: Ik beschouw het hart, niet de vorm van water een klei.
Gij zegt dat gij een hart in U hebt maar het hart is boven Gods Troon, niet eronder'.