'Een Echte Moslim kan Geen Terrorist zijn'
Een deel van het al-Qaeda netwerk schijnt zich te bevinden in Turkije. U hebt de religieuze kanten van de zaak al belicht. Heeft het ook een andere kant?
Één van de mensen die ik het meest haat in de wereld is (Osama) Bin Laden, omdat hij het goede imago van de Islam heeft bezoedeld. Zelfs als we alles in het werk zouden stellen om deze schade ongedaan te maken, dan zou dit jaren kosten.
We vertellen erover op verschillende podia. We schrijven erover in boeken. We zeggen: “Dit is geen Islam.” Bin Laden heeft de islam verward met zijn gevoelens en verlangens. Hij is een monster, net zoals de mensen om hem heen. Een ieder die op hem lijkt, is niets meer dan een monster.
We keuren deze manier van denken af. Ik heb al eerder gezegd dat ik een Islamitische wereld niet accepteer. Er zijn slechts landen waarin Moslims wonen, landen waar Moslims hun problemen oplossen.
De vraag is of ze anders denken wanneer ze hun leiders kiezen, of hervormingen zullen doorvoeren. In het belang voor de ontwikkeling van de volgende generaties, moeten de Moslims hun problemen oplossen. Niet alleen wat betreft het terrorisme, wat zeker niet wordt goedgekeurd door God, maar ook wat betreft drugs en sigaretten, welke door God eveneens verboden worden. Verdeeldheid zou ook een punt op deze lijst moeten zijn.
Problemen en het niet over armoede heenkomen worden ook afgekeurd. Je laten leiden door anderen die op je neerkijken, genoegen nemen met deze leider, je altijd laten beledigen door anderen.
Zoals As [Mehmet] Akif [Ersoy] zei: “Slavernij, allerlei problemen, verslaving, het accepteren van dingen uit gewoonte of uit minachting zijn aan de orde van de dag. Het zijn stuk voor stuk vervloekingen van God die voornamelijk op ons volk rusten. Het overwinnen van deze vervloekingen vereist mijns inziens het vermogen te leven als een rechtvaardig man, ofwel het leven als een man van Allah."
Deze voorstanders van terreur zijn voor onze ogen opgegroeid in Moslimfamilies. Wij dachten dat het Moslims waren. Welk proces ligt ten grondslag aan het worden van een terrorist? Zijn wij niet allemaal schuldig?
Onze schuld is de schuld van een heel volk. Het is de schuld van het onderwijs. Een echte Moslim, die de Islam tot in de details begrijpt, kan met geen mogelijkheid een terrorist zijn. Het is moeilijk voor een man om een Moslim te blijven wanneer hij wordt geconfronteerd met terreur. Religie keurt het doden van iemand om een bepaald doel te bereiken op geen enkele manier goed.
Maar inderdaad, wat hebben wij eigenlijk gedaan om hen goed op te voeden? Hebben wij er wellicht voor gezorgd dat ze met handen en voeten gebonden waren? Met welke verantwoordelijkheid hebben wij ze grootgebracht dat we nu hopen dat ze zich niet inlaten met terreur?
Indien het kader van de Islamitische normen en waarden, de angst voor God, de belofte van het hiernamaals, of alleen al het feit dat ze de regels van de religie overtreden, niet genoeg zijn om iemand te weerhouden om zich in te laten met terreur, dan hebben wij de vereiste karaktereigenschappen niet voldoende duidelijk gemaakt. Zelfs nu zijn er methoden om hiermee om te gaan. We proberen ze ervan te weerhouden om hun leven te wijden aan terrorisme.
Wij vinden dat het niet zo zou moeten zijn; het zou geen cultuur- en moraliteitsles moeten zijn. De neiging tot een leven vol terreur zou door het onderwijs weggevaagd moeten worden. Wij vinden dat alles waaraan je in het leven aan moet voldoen, op school geleerd moet worden. Informatie over de gezondheid moet ook op school worden geleerd, door artsen, wat mij betreft. Alles over het leven thuis en buitenshuis wordt op school beter opgenomen.
Een ieder zou moeten worden aangeleerd hoe het beste om te gaan met zijn/haar toekomstige echtgenoot, en hoe hij/zij zijn/haar kind het beste op kan voeden. Maar hierbij houdt het niet op. Zowel Turkije als andere landen waarvan het een groot deel van de bevolking Moslim is, hebben op grote schaal te maken met drugsgebruik, gokken en corruptie. In Turkije is er bijna niemand die niet bij één of ander schandaal betrokken is. Er zijn doelen die intussen bereikt zijn. Er zijn echter veel doelen die nog steeds niet kunnen worden bereikt. Het is onmogelijk om wie dan ook ter verantwoording te roepen. Het is onmogelijk om de mensen die de leiding hebben verantwoording af te laten leggen. Zij worden beschermd, en daarom met rust gelaten.
De betreffende mensen zijn tussen ons allemaal opgegroeid. Het zijn stuk voor stuk onze kinderen. Waarom zijn sommigen grootgebracht tot keiharde jongens? Waarom zijn sommigen grootgebracht tot rotzakken? Waarom kwamen sommigen in opstand tegen de waarden van de mens? Waarom kwamen ze naar hun eigen volk en bliezen ze zichzelf op als een bom?
Ze zijn allemaal onder onze ogen opgegroeid. Er is iets mis gegaan in het onderwijs dat ze genoten. Het systeem voldoet niet; het opvoeden van mensen was niet de eerste prioriteit. Er zijn in de tussentijd generaties verloren gegaan, verspild.
De ontevreden jeugd was wars van iedere vorm van spiritualiteit. Ze werden betaald, veranderd in robots, gedrogeerd. Hierover wordt tegenwoordig gepraat. Het staat in de tijdschriften. Er werd hen niet geleerd om hun verstand te gebruiken. Ze werden gebruikt als moordenaars onder het mom van bepaalde idealen of doelen. Bepaalde mensen wilden doelen bereiken door hen te gebruiken.
Één van onze vrienden ging naar Israel. Hij woonde een tijdje in Palestina. Hij vertelde me iets interessants. Hij is slim genoeg om daar zijn doctoraal te halen. "Ik woonde vijf of zes maanden in Israel. Ze vroegen me of ik deel wilde uitmaken van het bestuurscomité," zei hij.
Wie vroeg hem dat?
“De Israëliërs vroegen het me,” zei hij. “Het gedrag van een Palestijn weerhield me ervan. Ik kwam erachter me dat hij een wapenhandelaar was. Hij wilde dat hij zijn handel door kon zetten. Wellicht denken anderen die hier heel dichtbij staan, er het zelfde over." Sommigen willen hun brood dus verdienen door dit soort incidenten te laten doorgaan.
Deze mensen zijn in robots veranderd. In mijn ogen, gebeuren in Istanbul dezelfde dingen. De daders van terroristische aanslagen zijn niet gek, het zijn gelovige mensen. Het zijn niet dezelfden als zij die buiten de moskee staan en het werk voorbereiden.
Wellicht heeft hij niet veel religieuze kennis. Hij moet een meester of een hodja hebben gehad die hem de opdracht heeft gegeven om bepaalde mensen te doden. Er zijn veel mensen vermoord in Turkije. Verschillende groepen hebben verschillende mensen vermoord. Op 12 maart, was iedereen betrokken bij een bloederig gevecht. Het leger greep in. Op 12 september, hadden de mensen bloed in hun ogen. Iedereen maakte elkaar af.
Het moorden was bedoeld om een bepaald doel te bereiken. Het waren allemaal terroristen; alle kampen die tegen elkaar streden bestonden uit terroristen. Maar ze hingen er een label aan. De één zei: “Ik doe dit in naam van de Islam.” De ander zei: “Ik doe dit voor mijn land en mijn volk.” Weer een ander zei: “Ik vecht tegen kapitalisme en uitbuiting.” Het waren allemaal loze uitspraken die volgens de Koran geen waarde hebben. Maar de mensen gingen door met moorden; allemaal om zogenaamd een ideaal na te jagen.
Velen zijn vermoord uit naam van deze "idealen." Wanneer een hooggeplaatst persoon zei: "Ruim hem uit de weg," dan gebeurde dat. Misschien was er ook sprake van dergelijke opdrachten met betrekking tot jou en mij; het lot besliste echter anders. Ik heb duidelijk het gevoel gehad dat er voor mij ook zo'n opdracht gold.
Dit waren allemaal terroristen. En niet alleen Moslims, maar iedereen deed eraan mee. Omdat iedereen het deed, werd het getolereerd. Het werd eigenlijk een gewoonte. De mensen begonnen eraan te wennen. Het doden van iemand is een slechte daad. Één van mijn beste vrienden brak eens de ruggengraat van een slang. Hij was een afgestudeerd theoloog en is nu predikant. Ik heb een maand lang niet met hem gepraat. Ik zei: “Die slang had het recht om te leven in de natuur. Wie of wat gaf jou het recht om zijn ruggengraat te breken?”
De situatie is nu zo dat, wanneer er ergens 20 mensen worden gedood door 10 personen, en dit aantal doden niet zo hoog is als verwacht, we zeggen: “Dat is goed, er zijn niet veel mensen omgekomen.” Dit soort geweld wordt geaccepteerd. "Maar goed dat het niet meer dan 20 mensen waren," zeggen we. Dit betekent dat het geaccepteerd wordt door de maatschappij.
Onderwijs kan een dergelijke situatie doorbreken en voorkomen.
Ze overdrijven. Er bestaat een geneesmiddel; onderwijs op dit gebied. Er moet geleerd worden dat Moslims geen terroristen kunnen zijn. Waarom dit uitgelegd moet worden? Als je iets doet wat slecht is, als is het iets heel kleins, dan zul je hiervoor boeten.
Het doden van een man is heel erg. In de Koran staat dat het doden van één persoon gelijk is aan het doden van iedereen. lbn Abbas zegt dat iemand die een moord pleegt, voorgoed in de hel zal blijven. Dit oordeel geldt ook voor de ongelovigen.
Dit betekent dat een moordenaar hetzelfde lot wacht als een ongelovige. Ofwel; een moordenaar is gelijk aan een atheïst, en iemand die Allah en de Profeet niet accepteert. Als dit de basis vormt voor een religie, dan zou dit deel moeten uitmaken van het onderwijs. Dit is helaas niet het geval.
Na 11 september, zagen we dat Moslims de neiging hebben om theorieën nog complexer te maken. Zijn het altijd de "anderen" die schuldig zijn? Waarom is er geen spoor van zelfkritiek in de Islam?
Zelfkritiek heeft wel degelijk een plek in de Islam. Alles wordt aan kritiek onderworpen door Moslims, behalve de heilige boodschappen.
Ik ben niet van mening dat dergelijke zelfkritiek in anderen wel bestaat. Kalief Omer vertegenwoordigt bijvoorbeeld de Islam. Wanneer hij een preek houdt in de minbar (preekstoel), maakt een vrouw bezwaar en zegt: "Dit heb je verkeerd gezegd. Zo zou het gezegd moeten worden."
Een legercommandant zegt dat hij op een bepaalde manier is behandeld. Een onbekende soldaat zegt tegen hem: "Mijnheer, wat u doet is rebels. Als het niet klopt wat u doet, dan doen wij u dit aan."
Geleerden en theologen hebben ontelbare discussies en meningsverschillen gehad over de Islam. Iedereen had kritiek op de ander met betrekking tot de Islam. Deze kritiek is steeds relatief tolerant ontvangen. Ghazali schreef bijvoorbeeld een tahafut (kritiek op de onsamenhangende theorie van filosofen). Iemand anders diende hem vervolgens van repliek. Indien er destijds sprake was geweest van een Islamitische staat, dan zouden deze mensen zijn gestraft. Er leven vele verschillende ideeën.
- Aangemaakt op .