Onderwijskundige diensten verspreiden zich over de wereld

Waarom onderwijs?

Er is al veel gezegd en geschreven over onderwijs. Wij zullen dit onderwerp vanuit drie invalshoeken benaderen die met elkaar verbonden zijn: menspsychologische, nationaalsocialistische en universele.

Wij zijn degelijk onder de invloed geweest van het hedendaagse westerse gedachtegoed, dat ongetwijfeld gedurende verscheidene eeuwen vele prevalente aspecten heeft.Het heeft echter ook een aantal gebreken die stammen uit de historische periode die het beleefde en de unieke condities die het creëerde. In de middeleeuwen, toen Europa leefde onder een theocratische orde die geleid werd door de kerk of door kerkelijke monarchen, kwam zij in contact met de Islamitische wereld, vooral door de reconquista in Andalusië en de kruistochten. Naast andere factoren opende dit de deuren naar de renaissance en de hervormingsbewegingen. Samen met factoren als een tekort aan land, armoede, de drang om te voorzien in groeiende behoeften en de natuurlijk neiging van sommige eilandnaties tot zeetransport, leidde het ook tot geografische ontdekkingen overzee.

De basisdrijfveer in al deze ontwikkelingen was het bevredigen van materiële behoeften. Doordat de bijbehorende wetenschappelijke studies zich tegen de geest van de kerk en de middeleeuwse scholastiek ontwikkelden, werden de Europeanen geconfronteerd met een botsing tussen religie en wetenschap. Dit leidde ertoe dat religie zich afsplitste van de wetenschap en dat veel mensen afstand namen van religie. Deze ontwikkeling resulteerde tenslotte in de totstandkoming van materialisme en communisme. In sociale geografie, kreeg de mensheid te maken met de meest markante elementen van de westerse geschiedenis: wereldwijde exploitatie, onophoudelijke conflicten gebaseerd op eigenbelang, twee wereldoorlogen en de opdeling van de wereld in ideologische blokken.

Het westen heeft de wereld gedurende een aantal eeuwen onder zijn economische en militaire controle gehouden. In de recente eeuwen heeft dit conflict vele intellectuele kringen beziggehouden. De verlichting en zijn bewegingen, die in de achttiende eeuw begonnen, zagen het menselijk wezen alleen als een geest. Daaropvolgend zagen de positivistische en materialistische bewegingen hem alleen als een materiële en stoffelijke entiteit. Als gevolg hiervan volgden de spirituele crises elkaar op. Het is niet overdreven te stellen dat deze crises en de afwezigheid van spirituele voldoening de belangrijkste oorzaken zijn van de belangenbotsing die de afgelopen twee eeuwen in zijn ban hield en zijn hoogtepunt bereikte met twee wereldoorlogen.

Als opvolgers van een geloofssysteem met een andere geschiedenis en kern, hebben wij een aantal basiselementen die we het westen kunnen geven. En niet alleen het westen, waarmee wij diepgewortelde economische, sociale en zelfs militaire relaties hebben, maar ook aan de mensheid in zijn algemeenheid. Allereerst komt dan onze begrip van en blik naar de mensheid. Eigenlijk is onze zienswijze exclusief noch subjectief; integendeel, deze zienswijze is een objectieve zienswijze die naar voren brengt wat mannen en vrouwen in wezen zijn.

Een persoon is niet een schepsel dat bestaat uit louter een lichaam of geest of gevoelens of ziel; hij of zij is eerder een harmonieuze compositie van al deze elementen. Een persoon is een lichaam dat kronkelt in een net van behoeftes. Hij of zij is ook een geest die iets verfijndere en essentiële behoeften heeft vergeleken met het lichaam en wordt gedreven door zorgen over het verleden en de toekomst om antwoorden te vinden op vragen, zoals: "Wat ben ik? Wat is deze wereld? Wat zijn de verwachtingen van het leven en de dood van mij? Wie heeft me naar deze wereld gezonden en met welk doel? Waar ga ik heen en wat is het doel van leven? Wie is mijn gids in deze wereldse reis?"

Verder is elk persoon een schepsel met gevoelens die niet door de ratio bevredigd kunnen worden en een creatuur met geest, waarmee hij of zij, zijn of haar wezenlijke menselijke identiteit verwerft. Een individu bestaat uit al deze zaken. Wanneer een man of een vrouw, om wie alle systemen en inspanningen draaien, in ogenschouw wordt genomen en wordt beoordeeld als een schepsel met al deze aspecten en wanneer zijn of haar behoeftes worden ingevuld, zal hij of zij in staat zijn om het ware geluk te bereiken. Op dit punt is de ware menselijke vooruitgang en ontwikkeling in verhouding tot ons essentiële wezen alleen mogelijk met onderwijs.

Om het belang van onderwijs te begrijpen, hoeft naar slechts één verschil tussen de mens en de dieren gekekn te worden. Aan het begin van de reis, vanaf de geesteswereld die zich uitstrekt tot aan de eeuwigheid,  is de mens zwak, behoeftig en zo afhankelijk dat hij voor alles op anderen moeten wachten. Dieren daarentegen komen op deze wereld alsof ze al in een ander rijk hun perfectie hebben verdiend. Binnen twee uur of twee maanden na hun geboorte leren ze alles dat ze moeten weten, hun relatie met het universum en de wetten van het leven, en zij worden er meesters in. Anderzijds, de kracht om te kunnen leven en de capaciteit tot werken, die ons twintig jaar kost om te verwerven, wordt door een mus in twintig dagen verwezenlijkt. Beter gezegd, ze worden ermee geïnspireerd.

Daartegenover moeten wij alles leren wanneer we in deze wereld komen, omdat we onbekend zijn met de regels van het leven. In feite, in twintig jaar of misschien wel gedurende ons hele leven zijn we nog steeds niet in staat de aard of betekenis van de regels van het leven volledig te achterhalen. Evenmin wat betreft onze relatie met het universum. We zijn in een zeer zwakke en hulpeloze toestand hierheen gezonden. Zo kunnen we pas na één of twee jaar op onze benen staan en duurt het bijna ons gehele leven om te leren wat nu echt in ons voordeel is en wat niet. Alleen met de hulp van een sociaal leven kunnen we ons richten op onze belangen en gevaar vermijden.

Dit wijst erop dat het onze wezenlijke taak is, als een schepsel dat naar deze tijdelijk verblijfplaats is gestuurd, om stabiliteit en duidelijkheid in denkbeelden, verbeelding en overtuiging te verwerven opdat we een ‘tweede natuur’ krijgen en ons daarmee kwalificeren om ons leven voort te zetten in ‘de volgende, meer hemelse sferen’. Daarnaast hebben wij, bij het uitvoeren van onze taken als dienaren, de plicht om onze harten en geesten in te zetten en al onze innerlijke vermogens te activeren. Door onze innerlijke en uiterlijke werelden, waar ontelbare mysteries en puzzels huizen, te omhelzen, kunnen we het geheim van het bestaan begrijpen en op deze wijze naar het niveau van de ware menselijkheid stijgen.

Ten tweede, het conflict tussen religie en wetenschap - en zijn product het materialisme – ziet de natuur als een menselijkheid, als een accumulatie van materieel, geschapen om alleen lichamelijke behoeften te bevredigen. Het gevolg hiervan is dat we nu een wereldwijde milieuramp meemaken.

Denk eraan: een boek is de materiële en woordelijke manifestatie van het ‘spirituele’ bestaan van de schrijver. Er bestaat geen botsing tussen deze twee wegen die dezelfde waarheid en inhoud in twee verschillende ‘werelden’ weergeven. Zo ook heeft een gebouw een spiritueel bestaan in het brein van de architect, ‘lot of voorbestemming’ in de vorm van een plan, een gebouw in de vorm van materieel bestaan. Er is geen conflict tussen de drie wegen waarop de verschillende werelden, in dezelfde betekenis, content en naar waarheid, uitgedrukt worden. Het zoeken naar een conflict is verspilde moeite.

Evenzo kan er geen conflict zijn tussen de Koran, het Goddelijke Geschrift, (afkomstig uit het Attribuut Spreken van God), het universum, (afkomstig van Zijn Attributen Macht en Beschikking) en de wetenschappen die hen onderzoeken. Het universum is een enorme Koran die afgeleid is van de Attributen van Macht en Beschikking. Met andere woorden, als de term geëigend is, is het één grote, geschapen Koran. In ruil daarvoor is de Koran, zijnde de expressie van de wetten van het universum in een andere vorm, een universum dat gecodeerd is en op papier is gezet. In zijn werkelijke betekenis, verzet religie zich niet tegen of beperkt ze wetenschap en wetenschappelijk werk niet.

Tegenwoordig wordt vaak gesteld dat religie conflicten veroorzaakt en de dood van mensen veroorzaakt. Echter, niemand kan ontkennen dat het niet de religie is, en vooral Islam niet, die heeft geleid tot de meedogenloze exploitatie in de laatste paar eeuwen, en vooral niet tot de oorlogen en revoluties van de twintigste eeuw die honderden miljoenen mensen hebben gedood en nog veel meer dan dat aantal zonder huis of haard, als weduwe, wees en gewond heeft achtergelaten. Wetenschappelijk materialisme, een levenswijze, en de wereld die zich heeft afgescheiden van religie en een botsing van belangen, hebben geleid tot deze exploitatie.

Mensheid dienen door middel van onderwijs

Een verwante kwestie is de volgende. In volkstaal is er een uitdrukking: ‘Een buur heeft behoefte aan de as van zijn of haar buren’. Wanneer je zelf geen as hebt waar anderen behoefte aan hebben, dan zal niemand enige waarde aan je hechten. Zoals boven genoemd, hebben wij de mensheid meer te geven dan we moeten nemen. Heden ten dage richten vrijwilligers- of non-gouvernementele organisaties bedrijven op en roepen stichtingen in het leven waarmee ze anderen op enthousiaste wijze dienstbaar zijn. De massale acceptatie van deze wereldwijd verspreide onderwijsinstellingen, vormt afdoende bewijs dat hetgeen wat we gezegd hebben niet ontkend kan worden. Dit ondanks de grote financiële problemen waarmee deze instellingen kampen en de concurrentie met de westerse collega’s waarbij ze die vaak binnen een zeer korte periode overtreffen.  In het kort, onze drie grootste vijanden zijn onwetendheid, armoede en interne scheuringen. Kennis, werkkapitaal en samenwerking zijn wapens in de strijd tegen deze drie vijanden. Aangezien onwetendheid het meest serieuze probleem is, moeten we deze bestrijden met onderwijs. Onderwijs is altijd het meest belangrijke pad geweest om ons land te dienen. Nu we in een globaal dorp leven, is het de beste weg om de mensheid te dienen en om de dialoog te voeren met andere beschavingen.

Maar boven alles is onderwijs een menselijke dienst, omdat we hierheen gezonden zijn om te leren en vervolmaakt te worden door educatie. Met de volgende uitdrukking: “De oude situatie is onmogelijk. Of een nieuwe situatie of afbraak”, vestigde Bediuzzaman de aandacht op oplossingen en de toekomst. Door te zeggen dat "controversiële onderwerpen niet bediscussieerd moeten worden met christelijke geestelijke leiders," opende hij dialogen met leden van andere religies. Zoals Jalal ad-Din al-Rumi, die zei: "Een van mijn voeten is in het centrum en de andere is in 72 gebieden zoals een passer," trok hij een brede cirkel die alle monotheïsten in zich opneemt. Implicerende dat de dagen van bruut geweld voorbij zijn, zei hij: "Overwinning van beschaafde mensen geschiedt door overtuiging". Zo wees hij erop dat dialoog, overtuiging en gesprekken die gebaseerd zijn op bewijs essentieel zijn voor degenen onder ons die de religie willen dienen. Door aan te geven dat "in de toekomst de mensheid zich op kennis en wetenschap zal richten en in de toekomst rede en het woord zullen regeren" moedigde hij kennis en het woord aan. Ten slotte, door politiek en directe politieke betrokkenheid opzij te zetten, zette hij de basislijnen uit voor ware religieuze en nationale dienstbaarheid. Voor nu, en voor in de toekomst.

In het licht van zulke principes, moedigde ik mensen aan om door middel van onderwijs het land in het bijzonder te dienen en de mensheid in algemene zin. Ik riep hen aan om de staat te helpen bij het opvoeden en onderwijzen van mensen door het openen van scholen. Onwetendheid is verslagen door onderwijs, armoede door werk en het bezit van kapitaal en de interne breuk en separatisme door eenheid, dialoog en verdraagzaamheid. Echter, zoals elk probleem in het menselijke bestaan uiteindelijk afhangt van de menselijke wezens zelf, is onderwijs het meest effectieve middel, ongeacht of we een verlamd sociaal en politiek systeem hebben of er één hebben dat werkt met de precisie van een klok.

Scholen

Nadat de regering particuliere scholen toestond, kozen veel mensen er vrijwillig voor om hun rijkdom te besteden aan het dienen van het land, in plaats van naar het hiernamaals te gaan na een losbandig bestaan. Eigenlijk deden ze dit met hetzelfde enthousiasme waarop ze hun gebed deden. Het is onmogelijk voor mij om alle scholen te kennen die geopend werden in Turkije en in het buitenland. Ik gaf namelijk alleen aanbevelingen en moedigde hiertoe aan, daarom ken ik de namen niet eens van de vele bedrijven die ze hebben geopend en ik weet niet eens waar de scholen gevestigd zijn.

Echter, heb ik deze kwestie tot op zeker hoogte in de pers gevolgd en de artikelen gelezen van gewaardeerde journalisten als Ali Bayramoglu, Sahin Alpay en Atilgan Bayar. De scholen zijn geopend in plaatsen die reiken van Azerbeidjaan tot de Filippijnen en van St. Petersburg (de hoofdstad van tsaristisch Rusland) tot Moskou (de hoofdstad van communistisch Rusland), en met de hulp van onze joodse medeburger en vooraanstaande zakenman Uzeyir Garih) tot Jakoetië. Deze scholen zijn bijna in alle landen geopend, behalve landen als Iran die er geen toestemming voor geven.

De schrijvers en denkers die de scholen bezochten, verklaren dat deze scholen worden gefinancierd door Turkse vrijwilligersorganisaties. In vele scholen of zelfs in alle scholen, worden de collegegelden voor een belangrijk hierdoor gfinancierd. Lokale bestuurders dragen in belangrijke mate bij door het toewijzen van een gebied, gebouwen, directeuren en indien nodig docenten. De docenten die toegewijd zijn om hun land, natie en de mensheid te dienen en die de betekenis van het leven gevonden hebben in het anderen dienstbaar, werken zeer enthousiast en tegen een laag salaris.

Aanvankelijk was een aantal van onze ambtenaren op buitenlandse missies terughoudend om hun steun te verlenen omdat ze niet echt begrepen wat er gaande was. Echter, tegenwoordig steunen de meesten onder hen deze scholen. In aanvulling op de laatste twee presidenten van Turkije, wijlen eerwaarde Turgut Ozal en eerwaarde Suleyman Demirel, toonden voormalig voorzitter van het parlement, Mustafa Kalemli en voormalig minister van Buitenlandse Zaken Hikmet Cetin hun steun door daadwerkelijk de scholen te bezoeken.

Het is gepast om hier de bevindingen van Ali Bayramoglu, een journalist die veel van deze scholen bezocht, weer te geven. Bayramoglu: "Deze scholen geven geen religieuze educatie of omringen onderwijskundige activiteiten niet met een religieuze omgeving, zoals werd verondersteld. Ze zijn gevestigd volgens het model van ‘Anadolu middelbare scholen’ met superieure technische uitrusting en laboratoria. Lessen worden gegeven binnen het curriculum dat wordt geformuleerd door het ministerie van Nationaal Onderwijs. Religieuze vakken worden zelfs niet onderwezen.” Journalist Ali Bulac, die deze scholen heeft bezocht, vertelde dat toiletten bewust niet sprankelend schoon werden gehouden om te voorkomen dat er werd gedacht dat het gebed deze reinheid zou volgen. Activiteiten vinden plaats binnen het kader van de geldende wetten van elk land en de daar geldende onderwijsfilosofie. In Oezbekistan bijvoorbeeld, doceren Turkse docenten in het Engels de wetenschappen terwijl de Oezbeekse docenten in het Oezbeeks de sociale vakken doceren - nadat ze in de voorbereidende klas Turks en Engels hebben geleerd. Het doorgeven van religieuze kennis of religieus onderwijs is niet de doelstelling."

Lokale bestuurders zijn net zo gevoelig voor secularisme, of zelfs meer, dan de Turkse regering. Het is uitgelegd door onze verlichte journalisten zoals Alpay en Bayar en vele anderen op een manier zoals Bayramoglu dat deed: dat deze landen zich terecht niet in het minst zorgen maken over deze scholen. In een toespraak tijdens de openingsceremonie voor de school in Moskou zei het hoofd van het Moskouse Nationale Onderwijs Bureau: "Er zijn twee belangrijke gebeurtenissen in de recente geschiedenis van Rusland. Een ervan is de ruimtereis van Joeri Gagarin, de andere is de opening van een Turkse school hier." Hij beschreef dit als een historische gebeurtenis.

Pin It
  • Aangemaakt op .
Copyright © 2024 Website van Fethullah Gülen. Alle rechten voorbehouden.
fgulen.com is de officiële website van bekende Turkse geleerde en denker Fethullah Gülen.