Prawa kobiet w islamie

Sprawa praw kobiet zawsze była tematem dyskusji. Niektórzy eksperci z dziedziny ekonomii odnoszą się do wzrostu udziału kobiet w produkcji.

Udział kobiet w poszczególnych obszarach nie jest zakazany przez islam, pod warunkiem, że były wzięte pod uwagę psychiczne predyspozycje kobiety oraz odpowiednie warunki pracy. (W ciągu historycznym) Tak naprawdę kobieta zasłużyła się w każdej dziedzinie. Na przykład kobietom pozwalano uczestniczyć w walce, a ich edukacja nie tylko była wymagana ale i także wspierana oraz zalecana. Nasze matki Ajsza, Hafsa, a także Umm Salama znalazły się pośród grona prawników, a także mujtahid (najwyżsi rangą uczeni) towarzyszy. Ponadto kobiety będące w otoczeniu proroka (w domu, w rodzinie) stały się źródłem informacji w nauczaniu religii (nie tylko dla kobiet, ale i także dla mężczyzn). Wiele osób z pokolenia Tabin (pokolenie po proroku), konsultowało się z żonami proroka.

Ta sytuacja nie odnosiła się tylko do żon proroka, w późniejszym czasie wiele wykwalifikowanych kobiet było nauczycielkami. W islamie nie ma czegoś takiego jak ograniczanie dziedzin aktywności kobiet, tym samym islam nie wprowdza ograniczenia w życiu kobiet. Sytuacje jakie pojawiają sie w dzisiejszych czasach powinny byc analizowane, oraz postrzegane z szacunkiem do czasów, w których się zdarzyły, a także w odniesieniu do polityki państw w jakich miały miejsce.

Należy zauważyć także, że w wielu społeczeństwach zachowały się zwyczaje, jakie panowały przed przyjęciem religii islamu, dlatego też islam nie ponosi odpowiedzialności za ewentulane błędy odziedziczone w tych społeczeństwach. Najważniejszą sprawą jest rozważenie fizycznych możliwości kobiety oraz warunków jej pracy, na przykład czy powinny one być zatrudniane do ciężkich prac takich jak kopalnia? Lub czy powinny być zobowiązane do służby wojskowej tak jak mężczyźni? Lub czy powinny być przeszkolone z ciężką bronią? Myślę, że jeśli te zawody uznano by za konieczne i możliwe dla kobiet, to nie sądzę, żeby znalazł się ktoś ktoby temu zaprzeczył.

Jaka powinna być pozycja kobiety w sferze publicznej i jaką rolę spełniają kobiety w dzisiejszym świecie?

Kobieta może spełniać każdą rolę. Może nie jest to łatwe do udowodnienia w dzisiejszym świecie, odnosząc się do współczesnych źródeł, jednakże doświadczenia historyczne ujawniają, że według Abu Hanifa kobieta może być nawet sędzią. Abu Hanifa nie mówił tego tylko i wyłącznie, aby zapewnić sobie pochwały, stąd też możemy wywnioskować, iż dano (kobiecie) takie przyzwolenie. Dyrekcja do Spraw Religii (w Turcji) rozpoczęła wspaniałą politykę rekrutacji kobiet jako oficerów różnych służb, także kobiety mągą uzyskać na ten temat informacje. Kobieta może być kimkolwiek, lekarzem czy też żołnierzem. Najważniejszą rzeczą w wykonywaniu zawodu przez kobietę, jest upewnienie się, że będzie ona mogła spełniać warunki swojej wiary. Być może niektóre kobiety zatrudnione w administracji publicznej mogą spełniać nakazy swojej wiary będąc w pracy, inne zaś mogą robić to w pełni w domu.

Czy, nie ma takich idei mówiących o tym, że kobieta powinna być uwięziona w domu?

Nie ma takiego ograniczenia.

Twierdzi się również, że istnieją pewne informacje w książkach na tematych islamskich praktyk, które przedstawiałyby kobiety jako gorsze. Czy taka perspektywa związana jest z historycyzmem?

Obowiązki oraz obszary aktywności kobiet, są pod pewnym względem różne od obowiązków mężczyzn. Kiedy weźmiemy pod uwagę warunki fizyczne, na przykład wykonywanie ciężkiej pracy fizycznej oraz spełnianie obowiązków poza domem, to takie obowiązki spoczywają na barkach mężczyzny. Podczas okresu tashri (czas proroka oraz czeterch kalifów) i tadvin (okres, w którym został unormowany system prawniczy oraz pojawiły się książki) interpretacje rozwijały się paralelnie z czasem i kulturą. Nie możemy więc nazywać tego historyzmem, raczej można by powiedzieć, że poszczególne cechy fizyczne i psychiczne zarówno kobiety jak i mężczyzny zostały zbadane, a to badanie miało wpływ na uzyskany wynik.

(Jednakże) Są osoby, które postrzegają kobiety jako gorsze.

Kobieta jest kobietą, a mężczyzna mężczyzną, jesli jedna z nich będzie pozytywna to druga będzie negatywna, ale kiedy połączą się one w całość stworzą pełnię. Nie powinniśmy patrzeć na tę sprawę w kategoriach wyższości lub niższości . W niektórych sprawachna kobiety stoja na przodzie, na przykład prorok wskazał na wiodącą rolę kobiet w niektórych ze swoich wypowiedzi. Powiedział : „Raj mieści się pod stopami matek”,natomiast nie powiedział czegoś takiego dla ojców. Osobie, która zadała prorokowi takie pytanie: „Wobec kogo mam obowiązki”, prorok odpowiedział: „Wobec swojej matki, następnie, wobec swojej matki następnie, wobec swojej matki, a potem wobec swojego ojca”. Said Nursi zwraca swoją uwage na kobiety jako te, które są „bohaterkami uczucia i wspaniałymi nauczycielkami”. Jeśli mówi się kobietom „stop” w jakiś konkretnych sytuacjach takich jak np: „nie powinnaś widzieć pola bitwy, lub nie powinnaś walczyć z wrogiem za pomocą broni”, nie powinno być to rozumiane jako pozbawianie kobiet praw, ale raczej jako chęć chronienia kobiet. Prorok nie dyskryminuje kobiet w tej kwestii.

Inna kwestią jest to, że podczas salat (codzienna modliwtwa) linia wyznaczona do modliwy dla mężczyzn jest przed linią kobiet.

Przede wszystkim musimy pamiętać o tym, że modlitwa salat wymaga od nas myślenia tylko o Jedynym Bogu, z pełnym oddaniem się jego obecności. Pozycja naszego ciała podczas modliwty jest tak samo ważna jak fakt, że rzadne wyobrażenia nie powinny w tym momencie zajmować naszych myśli. Powinniśmy myśleć tylko o Bogu zapewniając sobie w ten sposób bezpośrednią drogę do koncentracji dla naszej duszy i serca. Biorąc te czynniki pod uwagę, zapytajmy samych siebie: dlaczego nie dostrzegamy rzeczywistośći?

Myślę, że nawet jeśli mężczyzna zauważa piękną kobietę podczas okrążania Kaaby w Mekce, nie może on powiedzieć, że nic nie czuje. Jeśli jednak tak twierdzi, to powiedziałbym mu tak: „Proszę cię nie dopuszczajmy sie tutaj kłamstw, Bóg widzi i słyszy”.

Kwestia związana z noszeniem chust nadal jest problemem w Turcji. Wyszły propozycje, aby nosić chustę po 18-stym roku życia. Czy są jakieś propozycje rozwiązań?

Jakiś czas temu, próbowano uniemożliwić dzieciom naukę, wyraziłem wtedy swoje poglądy na ten temat noszenia chusty zwracając uwagę na usul (sprawy najistotniejsze), a także furuu (zagadnienia związane z podstawami religii, ale mające stosunkowo drugorzędne znaczenie)w religii. Powiedziałem wtedy, że sprawa noszenia chusty nie jest tak istotna, jak zasadnicze elementy wiary oraz pięć podstaw islamu, a ludzie powinni sami dokonać wyboru pomiędzy noszeniem chusty, a szkołą. Moją opinią, którą wyraziłem w tej sprawie był wybór studiów. Myślałem, że takie podejście będzie ważne, dla pocieszenia ludzi na różnych drogach życia i dla przyszłości Turcji.

To brzmi jak hipotetyczna opinia, jakie są Pana prawdziwe przemyślenia na ten temat?

Jeśli tylko prawa kobiet rozpatrywane byłyby wraz z wolnością myśli i wypowiedzi, tak jak w krajach zachodnich. Myślę, że gdyby nie zaszły zmiany w korzeniach chrześcijaństwa i gdyby we wcześniejszych źródłach byłyby wzmanki o ubraniu, takim jakie noszą zakonnice, to nie miano by nic przeciwko chustom. Nigdy nie zapomnę kiedy pojechaliśmy do Watykanu, pani Ozcan z gazety Millet była z nami. Ona nie została przyjęta przez papieża, ponieważ papież nie spotyka się z kobietami. Wyobraźmy sobie podobną sytuacje w Turcji, jakie byłyby wówczas nagłówki.... ..Szef Dyrekcji do Spraw Religijnych spotyka sie tylko z mężczyznami, nie przyjmuje kobiet.

Chciałbym aby ludzie bez interwencji administracji mogli spełniać wszystkie swoje obowiązki religijne, w tym także i te drugorzędne, a także chciałbym aby byli zaniepokojeni sprawami dotyczącymi swojego wyznania i sumienia. Zamiast rozszerzania sfery publicznej, która ogranicza pole działania ludzi, dlaczego nie wyróżnimy praw jednostki, a także wolności sumienia, abyśmy mogli stworzyć możliwości dla ludzi, tak aby mogli przeżywać swoją religię na poziomie zarówno podstawowym i nie tylko. Dawanie wolności w pewnych sprawach po uzyskaniu pewnego wieku jest pozytywnym krokiem. Niech każdy postępuje tak jak chce bez rzadnych ograniczeń. Jeśli kształt oraz styl noszenia chusty postrzegane są jako symbol jakiejś konkretnej filozofii bądź ruchu, nie jest koniecznym aby nalegać na noszenie chusty w konkretnym kształecie czy stylu. Tym, którzy mnie o to pytają mówię aby skonsultowali się z Dyrekcją do Spraw Religiiinych bądź aby zwrócili się do Najwyższego Komitetu Spraw Religijnych. Jest naszym obowiązkiem aby chronić reputacji naszej instytucji, w celu reprezentowania reputacji religii. Jeśli czegoś brakuje, w ich odpowiedziach to szanowani uczeni mogą wysłać swoje zdanie oraz myśli do dyrekcji i w taki sposób niedociagnięcia będą rozwiązane, a błędy poprawione.